Wielki powrót, oł jea + miniaturka

Misie pysie!

Chciałam Was bardzo, ale to bardzo przeprosić za moją chwilową (miesięczną, ale cii) nieobecność na blogu. Musiałam przez jakiś czas odpocząć od blogowania, by nabrać nowej weny, pomysłów i świeżości

Miałam wrócić we wrześniu, ale stęskniłam się za blogiem. Noo i tak. Wróciłam już, teraz. Z nowym szablonem, za którego wykonanie bardzo, bardzo, bardzo dziękuję Ew. <kc soł macz, so nie. > 

Biorę się poważnie za bloga, za rozreklamowanie go w blogerowym świecie i wszystko inne. 

Bardzo proszę Was nawet o krótkie komentarze. Osoby, które nie mają bloga nie są nawet w stanie wyobrazić sobie, jak wiele znaczy każdy kolejny komentarz.  Są to naprawdę, uwierzcie mi, cenne uwagi. Jak to napisała kiedyś bardzo mądra osoba <hahahahah. XD No. Nie zabij mnie, Słońce, za zacytowanie Cię> - "dla Was to jedna minuta, a dla mnie godzina uśmiechu na twarzy". 

Czytam? = Komentuję

I taak. Więc, w ramach przeprosin wstawiam Wam miniaturkę. Cóż, mam nadzieję, że Wam się spodoba, mimo że jest nieco inna od pozostałych historii, które napisałam. Ocenę pozostawiam Wam, mam nadzieję, że nie uśniecie czytając tych wypocin. :D 

Właśnie, apropo nominacji do VA i innych tego typu konkursów. Bardzo, naprawdę, bardzo doceniam to, że moja "twórczość" podoba Wam się na tyle, by mnie nominować. Jak tylko się z tym uporam, to dodam to na bloga. ;) 

Rozdział, nie wiem jeszcze, czy NTL czy Nie pytaj mnie o jutro opublikuję w najbliższym czasie, mam nadzieję, że jeszcze w tym tygodniu, a jeżeli nie, to na pewno w poniedziałek/wtorek. 

Zapraszam do czytania. :)

Podkład muzyczny

dla M. 

Bo tak. 

No one knows what it's like 

To be the bad man 

To be the sad man 

Behind blue eyes

            Nikt nie wiedział, jak tak naprawdę wyglądało życie Draco Malfoy’a. Zawsze był skryty i zamknięty w sobie, zasłaniając prawdziwe emocje cyniczną maską. Tylko w jego niebieskoszarych oczach można było doszukać się jakichkolwiek uczuć; tylko z nich można było odczytać przeżycia chłopaka.

            A nikt nie miał odwagi spojrzeć prosto w jego źrenice…

And no one knows what it's like 

To be hated 

To be fated to telling only lies

           

            Draco zdawał sobie sprawę, że jest obiektem nienawiści wielu ludzi, szczególnie cnotliwych Gryfonów. Szczególną niechęcią darzyła go Wielka Trójca Hogwartu – Harry Potter, Ron Weasley i…

            Hermiona Granger.

            Prefekt Naczelna, wzorowa uczennica i, co najgorsze, szlama.

 Był zmuszony kłamać, śmiać się z jej pochodzenia i tego, kim jest, podczas gdy w głębi duszy żywił do niej zupełnie inne uczucie niż nienawiść. On… podziwiał ją.

            Była piękna. Wspaniałe, kasztanowe loki okalały jej twarz, podkreślając buzię w kształcie serca. Sylwetka miała kobiece, lekko zaokrąglone kształty, tak miłe dla oka. Jednak najbardziej lubił jej oczy. Duże, czekoladowe, szczere, prawdziwe.

Ona nie musiała udawać kogoś, kim nie jest.

Była silna, potrafiła radzić sobie z przeciwnościami losu. Do dziś pamiętał, jak w trzeciej klasie uderzyła go w policzek. Była pierwsza osobą, która miała na tyle odwagi, by sprzeciwić się jemu, arystokracie, dziedzicowi fortuny Malfoy’ów.

Mimo tego, co uważał, z jego ust w jej stronę płynęły jedynie obelgi, ciskane w niewinną dziewczynę…

Wszystkie inne uczucia kłębiły się wewnątrz niego, powodując motylki w brzuchu, żołądek zwijający się w supełki, trzęsące się na jej widok dłonie…

But my dreams they aren't as empty 

As my conscience seems to be 

I have hours, only lonely 

My love is vengeance 

That's never free

Nigdy nie marzył. Nie miał na tyle odwagi, by po każdym kolejnym śnie stawiać czoło rzeczywistości. Pogodził się z tym, jak wygląda jego życie.

Poszedł do Hogwartu, bo tak zażyczył sobie ojciec. Zaprzyjaźnił się z Zabinim, bo tego chciał jego ojciec. Został Śmierciożercą, bo to było odwieczne marzenie Lucjusza.

Nie zbliżył się nigdy do Hermiony, bo tego nie zaakceptowałby jego ojciec.

Czuł się samotny. Nie było przy nim nikogo, komu mógłby zaufać.

Ponownie, musiał radzić sobie sam.

Czasem zastanawiał się, czy umie kochać?  Czy przeznaczone jest mu życie z osobą, którą pokocha u boku? Założy rodzinę, opartą na filarach miłości, czy jego małżeństwo zostanie zaaranżowane?

Czy zawsze będzie jedynie marionetką w dłoniach innych ludzi?

Kto będzie pociągał za sznurki?

No one bites back as hard 

On their anger 

None of my pain woe 

Can show through

            Pamiętał ból towarzyszący wstępowaniu do grona wybranych – Śmierciożerców. Pamiętał, jak wszyscy obserwowali go, pragnąć wyśmiać każdy grymas bólu, pojawiający się na jego przystojnej twarzy.

            Nie dał im tej satysfakcji.

            I chociaż czuł, jak wszystkie jego organy wewnętrzne przenika paraliżujący ból, nie poddał się.

            Wyobrażając sobie jej uśmiech, pokonał własne słabości.

No one knows what it's like 

To be mistreated 

To be defeated 

Behind blue eyes

           

            Nie miał pojęcia, skąd Śmierciożercy dowiedzieli się o jego skrywanym uczuciu do kasztanowłosej Gryfonki. Przecież sama Granger nie zdawała sobie z tego sprawy, a on, Draco nikomu nie przyznał się do tego pilnie strzeżonego sekretu.

            Ale Czarny Pan wiedział i kazał Draco być obecnym podczas tortur Hermiony. Chciał, by Ślizgon klęknął przed nim, błagając o uratowanie szatynki. Chciał go pokonać, dobić, zemścić się za nieudaną akcję.

            Udało mu się.

            Wtedy właśnie Draco Malfoy po raz pierwszy przyznał się do porażki.

            Ale ona i tak nigdy się nie dowie, co sprawiło, że przeżyła. Nie dowie się, że to przez nią Ślizgon otrzymał kilka, a może nawet kilkanaście Crucio, które już na zawsze pozostawiły blizny na jego ciele i duszy. Nie dowie się o uczuciu, którym przez tyle lat darzył ją arystokrata.

            Bo niektóre sekrety już na zawsze powinny zostać tajemnicami.