Ki(n)d of Surprise - prolog

Cześć, Miśki!

Powracam z nowym opowiadaniem pod tytułem "Ki(n)d of Surprise". 

Tak, koniec z zawieszeniem bloga, trzeba się brać do roboty! :)

Nie wiem, jak często będę dodawać rozdziały. Na razie mam napisane pierwsze trzy części, więc myślę, że będą pojawiać się co piątek. Rozdziału pierwszego spodziewajcie się 24.01 lub 25.01.2014 r. :)

 Za dwa tygodnie zaczynam ferie, więc myślę, że też zdołam coś więcej wtedy napisać, na zapas, tak, by rozdziały pojawiały się w miarę regularnie. :)

Mam nadzieję, że spodoba Wam się sam pomysł historii Ki(n)d of Surprise. Jest on dość nietypowy, przyznam szczerze, że spotkałam się tylko z jednym, troszkę podobnym Dramione. Cóż, liczę, że polubicie tę historię. 

Komentarze są fajne, pamiętajcie. 

Bardzo, bardzo fajne.

A nawet bardziej niż bardzo, bardzo fajne. 

Tak więc, zapraszam do czytania.

Endżoj. xD

Dedykuję ten króciutki prolog wszystkim, którzy czekali na to, aż ponownie coś napiszę i wrócę na bloga. Kocham Was, całym moim małym serduszkiem. 

Draco Malfoy był przerażony. Tak, on, mężczyzna, który nigdy nie przyznawał się do swoich uczuć, mógł śmiało stwierdzić, że nigdy jeszcze nie czuł takiego strachu. Misje wykonywane dla Czarnego Pana? Pestka! Mecze Quiditcha w wyjątkowo trudnych warunkach, przy prawie zerowej widoczności? Banał! Sadystyczny ojciec, który pragnął, by syn spełniał wszelkie jego aspiracje? Żaden problem!

W jego życiu było wiele trudnych, mrożących krew w żyłach momentów. Mimo to, jeszcze nigdy nie czuł się tak słaby i niezdolny, by wykonać jakikolwiek ruch. Nawet dementorzy nie przerażali go bardziej niż…

- Da-da! – krzyknął wesoło niemowlak. W małej, zaciśniętej piąstce dziecko trzymało grzechotkę, którą energicznie potrząsało. – Dada da!

Blondyn przełknął ciężko ślinę.

Gdy w jego drzwiach pojawiła się Astoria Greengrass z niemowlęciem na rękach, miał ochotę zatrzasnąć jej drzwi przed nosem. Nienawidził tej namiastki kobiety. Sam nie rozumiał, jak mógł być tak głupi i wplątać się w związek z tą potworzycą.

Ona nawet nie była ładna! Farbowane blond włosy okalały jej trójkątną twarz. Oczy miały dziwny, ciemny kolor. To nie był żaden z tych wspaniałych, ciepłych odcieni brązu. Miała wręcz czarne źrenice, które dziwnie kontrastowały z jej niezdrowo bladą skórą. Skoro oczy były zwierciadłem duszy, Astoria musiała  mieć pustkę w sercu. Ubierała się bardzo wyzywająco. Sukienka, która miała na sobie tamtego dnia, miała dziwny, krzykliwy, różowy kolor i idealnie pasowała swą barwą do długaśnych, naklejonych tipsów.

- Och, nareszcie raczyłeś otworzyć! Za pięć minut mam zajęcia fitness, przez ciebie się spóźnię! – zawołała, gdy Malfoy wreszcie uchylił drzwi. Wcisnęła zdezorientowanemu blondynowi małe dziecko w ramiona i podając dużą torbę z akcesoriami do opieki nad niemowlakiem. Już chciała się teleportować, gdy Draco szarpnął ją za dłoń.

- Co to jest? – powiedział zszokowany, patrząc na śpiące niemowlę.

- Dziecko. Scorpius Abrax Greengrass - Malfoy.

Blondyn zaśmiał się kpiąco.

- Chyba nie myślisz, że uda ci się nabrać mnie na tak słabą sztuczkę. Ja nie mam dziecka. Nie wiem, z kim się puściłaś, ale bierz bachora i zmykaj.

Astoria prychnęła pogardliwie. Z równie różowej jak sukienka torebki wyjęła stos papierów. Szybko przejrzała stos kartek, wyciągając z nich kilka potrzebnych stron i podając je blondynowi.

- To nasz syn, Draco. Tu masz niezbędne wyniki badań lekarskich, które rozwieją twoje wątpliwości. Kod DNA się zgadza, widzisz? Odbiorę Scorpiusa za miesiąc. Czekają mnie zasłużone wakacje. Wreszcie uwolnię się od tego bachora, przynajmniej na jakiś czas – mruczała pod nosem, teleportując się.

- Ale zaraz! – krzyknął były Ślizgon. Jego była dziewczyna zniknęła jednak już z pola widzenia, zapewne udając się na fitness.

Draco zerknął niepewnie na leżące w jego ramionach dziecko. Scorpius. Jego syn. Odłożył dziecko na sąsiednią kanapę. Niemowlak poruszył się, jednak nie otworzył oczu. Spał spokojnie, nie mając pojęcia o rozgrywającym się za jego sprawą dramacie.

Blondyn przejrzał kartki. Rzeczywiście, miał przed sobą małego dziedzica fortuny Malfoy’ów. Był ojcem półtorarocznego Scorpiusa.

I był przerażony.

Przez miesiąc musiał zająć się swoim dzieckiem, gdyż jego tępa matka uciekła na Bahamy, pewnie tylko po to, by przespać się z jakimś egzotycznym Cassanovą.

A jego syn przed chwilą otworzył swoje szaroniebieskie oczka, teraz wesoło gaworząc. 

W tej sytuacji mógł zrobić tylko jedno.

Wyciągnął z kieszeni różdżkę i szybko wystukał numer, dziękując Merlinowi w myślach za wynalezienie tak cudownego wynalazku jak magofon. Przystawił drewienko do ucha, łącząc się z jedyną osobą, która mogła mu teraz pomóc.

- Granger? Pamiętasz, że jesteś winna mi przysługę?